Rok 1831: arcybogaty Egipcjanin Kamylk Pasza chowa swoje skarby w skale na nieznanej wysepce, by uchronić je przed chciwością jego rodziny. Rok 1862: w Saint-Malo, Pierre Antifer, Bretończyk równie popędliwy, co mrukliwy, medytuje nad dokumentem zostawionym w spadku przez jego ojca; ten ostatni był przyjacielem Kamylka, któremu niegdyś uratował życie. Dokument ten wzmiankuje szerokość geograficzną wysepki ze skarbem, której długość geograficzna przed ma być zakomunikowana pewnego dnia panu Antiferowi. Jego siostrzeniec Juhel myśli tylko o swym bliskim związku z Enogate i obawia się konsekwencje ewentualnej podróży. Notariusz Ben-Omar, nadzorowany przez Sauka – ostatniego spadkobiercę paszy – przybywa do Saint-Malo i wyjawia panu Antiferowi tak upragnioną długość geograficzną. Wybuchowy marynarz wsiada natychmiast na statek, porywając z sobą swego przyjaciela, Gildasa Trégomaina i biednego Juhel, którego małżeństwo zostaje odłożone na później. Wysepka znajdowała się w Zatoce Omańskiej na przeciw Mskatu. Niestety! Jako cały skarb podróżnicy odkrywają drugi pergamin, wskazujący nową długość geograficzną, która odsyła ich do maltańskiego bankiera, wspólnego zapisobiorcę z Antiferem, posiadającym szerokość geograficzną. Dokonno wymiany współrzędnych i oto ponownie wypłynięto, razem z bankierem Zambuco, dla punktu dokładnie wskazanego przy afrykańskim wybrzeżu. Tam wykopano inne polecenie, z jeszcze jedną długością geograficzną i nazwiskiem nowego zapisobiorcy przebywającego w Szkocji. W Edynburgu, wielebny Tyrcomel naucza o niszczeniu bogactw, więc uparcie odmawia by dostarczenia informacji, która ma prowadzić do skarbu. Sauk, człowiek gwałtowny i bez skrupułów, napadł go, związał, i odkrył zapis wytatuowany na ciele Szkota. Jednak rozbójnikowi nie przyniosło to korzyści, gdyż skończył swą podróż w angielskim więzieniu. Antifer, posiadając nową szerokość geograficzną, wynajął statek z przeznaczeniem na Spitsbergen, gdzie znajdowała się trzecia wysepka. Tam odkrył tylko na wpół nieczytelny dokument i nie mógł zlokalizować ostatecznego miejsca skarbu. Wielce rozgniewany wrócił do Saint-Malo i Juhel mógł wreszcie poślubić Enogate. Zupełnie nieświadomie młoda kobieta dostarczyła swemu mężowi rozwiązanie zagadki i on mógł rozszyfrować dane znajdujące się na nieczytelnym pergaminie: skarb był ukryty na pełnych wodach Sycylii. Wszyscy udali się tam, by dowiedzieć się, że wyspa Julia, wulkanicznego pochodzenia, wynurzyła się z głębokości morza w 1831roku; na nieszczęście, zaledwie kilka miesięcy po swym wynurzeniu ponownie schowała się w morskiej otchłani. Żegnajcie więc złoto i drogie kamienie Kamylk-Paszy! Antifer, ostatecznie uzdrowiony ze swych snów o bogactwie, żartował sobie z tej niemiłej przygody, ku największej uldze jego rodziny.