Ilia Krusch, emerytowany pilot dunajskich statków, wygrywa doroczny konkurs Towarzystwa Dunajskiej Wędki, skupiającego wędkarzy z wszystkich krajów położonych nad Dunajem. Potem wybiera się łódką na wędkarską wyprawę od źródeł Dunaju do jego ujścia. Tymczasem w Wiedniu powstaje Międzynarodowa Komisja, mająca opracować plan rozbicia świetnie zorganizowanej siatki przemytników działającej na wodach Dunaju, której szefem jest niejaki Latzko. Komisja powołuje szefa policji w Peszcie Karla Dragocha na szefa działań policji i celników wszystkich zainteresowanych krajów. Krusch kontynuuje spływ Dunajem. Podczas jego postoju w Ulm nieznajomy, pan Jaeger, prosi wędkarza, by zabrał go z sobą w dalszy rejs. W zamian oferuje pięćset florenów za ryby złowione po drodze przez Kruscha. Wędkarz przystaje na tę propozycję. Płynąc razem, obaj starają się unikać ludzi. Skromnego wędkarza męczy zainteresowanie jego osobą. Jako człowiek dyskretny nie wnika w powody, dla których stroni od ludzi jego towarzysz. Jaeger zupełnie nie jest zainteresowany wędkowaniem, ciekawi go natomiast wszystko, co dotyczy dunajskiej żeglugi, i chętnie słucha uwag na ten temat dawnego dunajskiego pilota. W Wiedniu pan Jaeger opuszcza Kruscha, zapowiadając listownie, że dołączy do niego ponownie w okolicy Budapesztu albo Belgradu. Oddział policji dowodzony przez Karla Dragocha robi obławę na przemytników w Małych Karpatach, ale złoczyńcom udaje się uciec. W Peszcie Krusch zostaje wzięty za przywódcę przemytników Latzko i aresztowany. Spędza kilka dni w areszcie, po sprawdzeniu jego tożsamości zostaje uwolniony i rusza w dalszą drogę. W Belgradzie, po miesiącu nieobecności, dołącza do niego Jaeger. W miasteczku Orsova zmuszeni są do całodobowego postoju z powodu wzmożonych rewizji zarządzonych przez Międzynarodową Komisję. Uwagę ich obu zwraca dobrze prowadzona barka, która płynie mniej więcej równo z nimi. W okolicach Silistry po nocnej nawałnicy załoga barki uprowadza Kruscha i Jaegera. Krusch zostaje zmuszony do prowadzenia barki, która podczas burzy straciła pilota. Za Gałaczem Jaeger znika z pokładu. Krusch nie wie, czy udało mu się uciec, czy utonął. Z usłyszanej przypadkiem rozmowy dowiaduje się, że barka należy do przemytników, a na jej pokładzie jest Latzko. Domyśla się, że statek ma podwójne dno i dlatego podczas rewizji nie znaleziono przemycanych towarów. Gdy barka dociera do ujścia Dunaju, na Morzu Czarnym czeka na nią statek, który ma odebrać kontrabandę. Aby to uniemożliwić, Krusch osadza barkę na mieliźnie. Rozwścieczony Latzko mocnym ciosem pozbawia go przytomności, ale odważny czyn Krucha pozwala celnikom aresztować załogę statku. Z celnikami przybywa Jaeger, który udziela pomocy wędkarzowi i wyznaje mu, że jest Karlem Dragochem. Towarzyszył Kruschowi w żegludze, by śledzić rzekę i wytropić oszustów. Ilia Krusch otrzymuje nagrodę dwóch tysięcy florenów ustanowioną przez Międzynarodową Komisję. Otoczony powszechnym szacunkiem, pozostaje skromnym człowiekiem i zapalonym wędkarzem. Utrzymuje przyjazne stosunki z Karlem Dragochem.