Gońcy leśni, czyli poszukiwacze złota to powieść autorstwa Gabriela Ferry’ego, francuskiego pisarza specjalizującego się głównie w westernach i powieściach przygodowych. Okres twórczości przypada na ostatnich pięć lat jego życia. Zanim zaczął tworzyć obszerniejsze utwory, pisał krótkie teksty historyczne. Przez dekadę mieszkał w Meksyku, po czym wrócił do Francji, skąd następnie udał się do Hiszpanii. Akcję swoich książek osadzał głównie w Ameryce z XIX wieku. Właśnie takie realia zastają czytelnika Gońców leśnych…¸ opowieści znanej także pod tytułem Wędrowiec leśny.

Historia ta przedstawia wizję dzikiego i malowniczego Meksyku, który kryje w sobie pewne pożądane i tajemnicze miejsce, dostępne tylko dla wybranych. Wizję Meksyku, który zamieszkany jest przez myśliwych polujących na tygrysy, Indian czyhających na białych, a także hazardzistów i bandytów. Wszyscy oni ścierają się w krwawych bitwach, ścigają się wzajemnie, ukrywają przed sobą. Można by zapytać: dlaczego? Odpowiedzią jest Złota Dolina, gdzie każdy z nich chce dotrzeć, każdy chce posiąść niesamowite bogactwo, jakie skrywa. Miejsce w okolicy pochówku wodza Apaczów staje się legendarną krainą, ku której dążą bohaterowie powieści, motywowani różnymi celami i wartościami: chęcią zemsty, chciwością, hojnością…

Bitwom i pościgom towarzyszy także wątek miłosny, co sprawia, że Ferry tworzy dzieło kompletne, będące mieszanką barbarzyńskiego eposu i pewnego rodzaju ody do dzikiej natury. Łącząc swoje wspomnienia podróżnicze z doskonałym opanowaniem najdoskonalszych chwytów literatury popularnej, dostarcza czytelnikowi geograficzną powieść przygodową, która wciąga i angażuje już od pierwszej strony.

Celem tej książki jest opowiedzenie Czytelnikom Gońców leśnych – a jest ich wielu – ostatnich przygód Bois Ro­ségo, popularnego bohatera meksykańskich prerii. Wszyscy ci – młodzi czy starzy – którzy zachowali pamięć o słynnej powieści Gabriela Ferry’ego, znajdą w tej relacji epilog życia dzielnego bohatera, uwikłanego w przygodę, jaka przyczyniła się do przyłączenia się Teksasu i Nowego Meksyku do Unii Amerykańskiej. Opowieść ta przypomni również Czytelnikom, jak jeszcze pół wieku temu niektóre rejony Ameryki Północnej były dzikie, opustoszałe, pozbawione jakiejkolwiek cywilizacji, zwłaszcza te rozległe prerie, ciągnące się od Teksasu po Nowy Meksyk, samotnie nawiedzane przez ostatnich potomków Indian, o których wspomina Cooper. Dziś tereny te są zamieszkane przez duże skupiska ludności, zajęte przez kwitnące miasta, poprzecinane licznymi liniami kolejowymi. Mniej niż sześćdziesiąt lat wystarczyło, aby dokonać tych cudów. Porównanie Ameryki wczorajszej z dzisiejszą nie przestaje nasuwać ciekawych refleksji. Pokazuje, z jaką inicjatywą, z jaką wytrwałością, z jaką aktywnością Amerykanie z Północy potrafili rozwinąć środki postępu i cywilizacji, oddane im do dyspozycji przez starą Europę.
Gabriel Ferry zamierzał napisać kontynuację swojej słynnej powieści – i to z tych dokumentów, notatek pozostawionych przez autora, przyjaciel tego ostatniego był w stanie stworzyć niniejsze dzieło. Dodajmy, że w relacji z ostatnich przygód Bois Roségo znajdujemy fakt prawdziwy, fakt, który miał miejsce: wzmiankę o ekspedycji zorganizowanej w 1845 roku przez Teksas, a dowodzonej przez generała McLeoda. Wyprawę nękaną zdradą spotkał nieszczęśliwy los. Przygoda ta stała się jednak jedną z przyczyn wojny, która kilka miesięcy później wybuchła między Meksykiem a Stanami Zjednoczonymi, wojny, w której zwyciężyli Amerykanie, a której konsekwencje przyciągnęły Teksas, Nowy Meksyk i Kalifornię do Unii Amerykańskiej. (ze wstępu do wydania Hachette’a z 1899 roku