Image Alt

Księgarnia

Pięć groszy Lavarède’a. Pierwsza część cyklu „Pięć groszy Lavarède’a” (5)

12,00 45,00 

Bogaty kamienicznik Bouvreuil wykupił długi młodego dziennikarza Armanda Lavarède’a, by zmusić go do ożenku ze swoją córką. Tymczasem notariusz informuje Lavarède’a, że odziedziczy on ogromny spadek po krewnym mieszkającym w Anglii, jeśli w rok okrąży świat z pięcioma sou w kieszeni.

urodzony: Paryż, Francja

Paul d'Ivoi

Paul d’Ivoi to pseudonim Paula Deleutre (1856-1915), pochodzącego z rodu pisarzy. Jego dziadek Edouard i ojciec Charles również podpisywali niektóre swe dzieła pseudonimem Paul d’Ivoi.

Studiował prawo w Paryżu, ale podążył drogą ojca i dziadka, wybierając literaturę. Zadebiutował jako żurnalista w dziennikach „Paris-Journal” i „Figaro”. Pod pseudonimem Paul d’Ivoi pisywał też do tygodników ilustrowanych „Journal des Voyages” i „Petit Journal”.

Działalność literacką zaczął od sztuk bulwarowych: Le mari de ma femme (1887) czy La pie au nid (1887) oraz kilku powieści w odcinkach, które nie zwróciły uwagi, jak Le capitaine Jean, La femme au diadème rouge, Olympia et Cie.

W latach 1894-1914 wydał 21 książek tworzących serię „Voyages excentri-ques” [Dziwne podróże], wykorzystującą wzór „Voyages extraordinaires” Julesa Verne’a. Podobne były nawet okładki, powtarzały się także te same motywy. Obaj autorzy podzielali to samo nastawienie do czytelnika, pragnienie zapewniania mu rozrywki i wiedzy (geograficznej, przyrodniczej, technicznej). Z entuzjazmem dla rozwoju nauki i wynalazków łączyły się obawy przed niewłaściwym ich wykorzystywaniem.

W roku 1894 pierwszy tom tej serii, tworzący trzyczęściowy cykl Les Cinq Sous de Lavarède, napisany wspólnie z Henrim Chabrillatem, przyniósł mu sławę. Była to jego najbardziej realistyczna powieść, następne bowiem stawały się coraz bardziej naukowe i przesycone fantazją umyślnie naiwną. Seria, ukazująca się w wydawnictwie Boivin et Cie, była przeznaczona dla młodzieży. Kolejne tomy ukazywały się z częstotliwością jednej powieści na rok. Paul d’Ivoi tworzył też, razem z pułkownikiem Royetem, opowiadania patriotyczne, np. Les briseurs d’épée, a także historyczne, pod pseudonimem Paul Eric, np. Les cinquante. Występują w nich typowe dla owej epoki stereotypy dotyczące poszczególnych narodów i ras.

Patriotyzm d’Ivoi zbliża się niekiedy do nacjonalizmu. W złym świetle przedstawiani są głównie Niemcy, a także Anglicy zagrażający francuskim interesom. Wychwalane są za to zalety Francuzów i ich umysłowość (esprit parisienne, „duch paryski”, wyrażający się pomysłowością, bystrością umysłu, skłonnością do płatania figli, lekkim traktowaniem prawa i zasad, zapalczywością, a przy tym nieskazitelną prawością).

Książki Paula d’Ivoi cieszyły się prawie do końca XX wieku dużą popularnością we Francji, miały wiele wydań.

Wielu czytelników, zwłaszcza młodych, przedkładało je nad dzieła Verne’a, gdyż zawierały więcej przygód, a ich akcja toczyła się szybciej. Toteż na przykład Jean-Paul Sartre pisał w swej autobiografii Les Mots, że zawierały więcej nadzwyczajności.

Opis

Bogaty kamienicznik Bouvreuil wykupił długi młodego dziennikarza Armanda Lavarède’a, by zmusić go do ożenku ze swoją córką. Tymczasem notariusz informuje Lavarède’a, że odziedziczy on ogromny spadek po krewnym mieszkającym w Anglii, jeśli w rok okrąży świat z pięcioma sou w kieszeni. Spełnienia tej klauzuli ma pilnować Murlyton, angielski sąsiad zmarłego, którego Armand poznał w drodze do notariusza, ratując jego córkę Aurett przed wpadnięciem pod rozpędzony pojazd. W razie niewypełnienia warunku testatora spadek przypadnie Murlytonowi. Lavarède wyrusza z Paryża koleją w skrzyni na fortepian, która ma trafić na statek płynący do Panamy. Tym samym pociągiem jadą Murlytonowie oraz Bouvreuil, wysłany do Panamy na inspekcję przez akcjonariuszy budowy kanału. Bouvreuil odkrywa fortel Armanda, ale ten, ostrzeżony przez Aurett, zamyka w skrzyni kamienicznika, a sam wsiada na statek pod jego nazwiskiem. Kiedy w Hiszpanii Bouvreuil dogania statek, wszyscy biorą go za szaleńca. Ponieważ nie można go już wysadzić na ląd, ma podróżować pod nadzorem jako pomocnik palaczy. Na Azorach na pokład wsiada don José de Courramazas y Miraflor, płynący do Kostaryki, by objąć urząd gubernatora La Gamby. Bouvreuil rozpoznaje w nim naciągacza, którego kiedyś wsadził do więzienia. Dawni wrogowie zawiązują sojusz przeciw Armandowi. Lavarède wie, że gdy dopłyną do Panamy, wyda się, że nie jest Bouvreuilem. Znika, zostawiając list, w którym wyznacza Murlytonom spotkanie w Colón. Murlytonowie i Bouvreuil zatrzymują się w tym samym hotelu. Lavarède zjawia się w zapowiedzianym terminie. Opuściwszy statek, dotarł do Caracas, a tam jego dawny szkolny kolega, obecnie bogaty przedsiębiorca, udostępnił mu za darmo swój parowiec. Dalszą drogę przez Amerykę Lavarède zamierza pokonać pieszo. Gérolans, kierownik prac przy kanale, poleca mu jako przewodnika Indiana Ramona. Ramon doprowadza Europejczyków do granicy Kolumbii i Kostaryki. Po przekroczeniu granicy Lavarède zostaje aresztowany przez ludzi don Joségo, który tymczasem został gubernatorem. Armand dowiaduje się, że zostanie skazany na rok więzienia, oraz że don José zamierza zmusić Aurett do małżeństwa. Armand jest więziony na ranczu Golfito, podczas gdy Murlytonów eskorta zabiera do rezydencji don Joségo. Gdy Aurett odmawia zostania jego żoną, don José grozi śmiercią jej ojcu. Tymczasem na ranczo Golfito przybywa obalony niedawno prezydent Zelaya, szykujący się do odzyskania władzy. Armand przyłącza się do zwolenników Zelayi i na ich czele rusza na pomoc Aurett. Strzały, które oddaje do niego José, dają sygnał do rewolty, a jej mimowolnym bohaterem staje się Armand. Kiedy przybywa do stolicy, zostaje obwołany prezydentem. Wkrótce jednak zmienia się w pilnie strzeżonego więźnia pałacu prezydenckiego. Korzystając z zamieszania wywołanego trzęsieniem ziemi, Armand i Murlytonowie opuszczają stolicę. Towarzyszy im Indianin Agostin. Podróżują przez bezludną krainę Indian Talamanca. Gdy obozują w ruinach opuszczonego rancza, zostają otoczeni przez słynących z okrucieństwa Indian Guatuso pod wodzą Joségo. Po paru dniach Agostin znika. Guatuso rozpoczynają szturm. Oblężonym przychodzą z odsieczą Indianie sprowadzeni przez Agostina, dowodzeni przez Ramona, ich dawnego przewodnika. Towarzysze przewożą ciężko rannego Armanda do Colón. Aurett wyrzuca sobie, że Armand, który odniósł ranę, broniąc jej życia, może utracić szansę na spadek. Namawia ojca na przewiezienie go drogą morską do San Francisko, które miało być kolejnym celem wspólnej podróży. Bouvreuil i José ruszają ich śladem. Po drodze José ulatnia się z większością pieniędzy wspólnika. Na pokładzie Armand dochodzi do zdrowia. Troje podróżnych dociera szczęśliwie do celu.

Informacje dodatkowe

Opis bibliograficzny

Pierwsza część cyklu: Pięć Groszy Lavarède’a Tłumaczenie Jan Pultyn; ilustracje Lucien Métivet; redakcja i korekta Marzena Kwietniewska-Talarczyk; przypisy Jan Pultyn; skład Andrzej Zydorczak Ruda Śląska: Wydawnictwo JAMAKASZ Andrzej Zydorczak Druk i opraw: Drukarnia D&D Gliwice, ul. Moniuszki 6 1 t.: 209, [4[ s.; 30 il. cz.-b., 3 karty tablicowe kolorowe, mapka trasy podróży; 21,5×15,5 cm Nakład: 200 egz. numerowanych (Biblioteka Andrzeja – Szlakiem Przygody Tom 005, każdy egz. numerowany i podpisany przez twórcę serii, Andrzeja Zydorczaka) ISSN 2449-9137, ISBN 978-83-64701-57-3 (całość). ISBN 978-83-64701-58-0 (Część 1); oprawa tekturowa lakierowana

ul. Magazynowa 17, Ruda Śląska 32 340 21 42, 531 094 758 biuro@jamakasz.pl
Zapraszamy do kontaktu
i zamówień!